રાત આખી સપનાઓ વરસતા રહ્યાં,
ને, ઉંઘ માટે અમે તરસતા રહ્યાં.
રાખ્યો ના હતો સંગ કો નિશાચર નો,
છતાં જિંદગીભર અમે રત-જગા રહ્યાં.
લોકમુખે તો સદા હસતાં જ રહ્યાં,
ને, છાનાછપનાં અમે કણસતાં રહ્યાં.
તડીપાર થયાં કોઈની ઋક્ષ આંખોમાંથી,
ને, અશ્રુઓ બની અમે ટપકટાં રહ્યાં.
શેષનાગને તો ગળે વિંટાળી ફરતાં રહ્યાં,
ને, અમ શમણાંજ અમને ડસતાં રહ્યાં.
મંગળવાર, 22 ફેબ્રુઆરી, 2011
આના પર સબ્સ્ક્રાઇબ કરો:
પોસ્ટ્સ (Atom)
પોસ્ટ્સ
