લાગણીઓ ના કરે છે વાવેતર,
સિંચે છે એ ઊર્મિઓના જળ.
કરે છે કવિતાની એ ખેતી,
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.
દીલમાં ખળભળતા લાવાની,
આપે એ કવ્યતરુઓને હુંફ.
વાવતો રહેતો-લણતો કશુયે ના
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.
પવન બહુ કાતિલ વહે જ્યાં,
ધરા પણ ફળદ્રુપ છે ક્યાં ?
એમાં લણે શું, ધુળને ઢેફાં?
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.
કોઇ કહેતું એને કવિ, તો
કોઇ કહેતું સાવ મુફલિસ.
આત્મસંતોષની મૂડી પામતો,
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.
- કિરણ કાલરીયા.
આના પર સબ્સ્ક્રાઇબ કરો:
પોસ્ટ ટિપ્પણીઓ (Atom)
પોસ્ટ્સ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો