શમણાં

રાત આખી સપનાઓ વરસતા રહ્યાં,
ને, ઉંઘ માટે અમે તરસતા રહ્યાં.

રાખ્યો ના હતો સંગ કો નિશાચર નો,
છતાં જિંદગીભર અમે રત-જગા રહ્યાં.

લોકમુખે તો સદા હસતાં જ રહ્યાં,
ને, છાનાછપનાં અમે કણસતાં રહ્યાં.

તડીપાર થયાં કોઈની ઋક્ષ આંખોમાંથી,
ને, અશ્રુઓ બની અમે ટપકટાં રહ્યાં.

શેષનાગને તો ગળે વિંટાળી ફરતાં રહ્યાં,
ને, અમ શમણાંજ અમને ડસતાં રહ્યાં.

જિંદગી દિવસ ચાર

જીવનો જન્મ સાથેજ મૃત્યુનો આવિષ્કાર.
વચ્ચે વહેતી રહે જિંદગી દિવસ ચાર.

થા થા થૈયા કરતાં જ્યાં માંડ્યાં ડગ,
સંબંધો લેવા લાગ્યા ભિતર આકાર.

યુવાનીનો આવ્યો જરા જ્યાં અણસાર,
પ્રિત ઘેલાં બદલાયા આચાર વિચાર.

ફસાયાં એવા બોજમાં નામે-સંસાર,
રમે અટપટાં દાવો મનની આરપાર.

ધીમે ધીમે થતાં પરાયાં આપણા સહુ,
લાગવા માંડે છે ત્યાં સંસાર અસાર.

સમજી રહો જ્યાં સંસારનો સાર,
યમદૂતો ખખડાવે છે જીવન દ્વાર.

જીવનો જન્મ સાથેજ મૃત્યુનો આવિષ્કાર.
વચ્ચે વહેતી રહે જિંદગી દિવસ ચાર.

-કિરણ કાલરીયા

કવિ

લાગણીઓ ના કરે છે વાવેતર,
સિંચે છે એ ઊર્મિઓના જળ.
કરે છે કવિતાની એ ખેતી,
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.

દીલમાં ખળભળતા લાવાની,
આપે એ કવ્યતરુઓને હુંફ.
વાવતો રહેતો-લણતો કશુયે ના
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.

પવન બહુ કાતિલ વહે જ્યાં,
ધરા પણ ફળદ્રુપ છે ક્યાં ?
એમાં લણે શું, ધુળને ઢેફાં?
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.

કોઇ કહેતું એને કવિ, તો
કોઇ કહેતું સાવ મુફલિસ.
આત્મસંતોષની મૂડી પામતો,
બહુ વિચીત્ર છે એ માણસ.

- કિરણ કાલરીયા.

દાવ

સાવ અમસ્તાતો એમ અમે ક્યાં ફસાયેલાં,
ચોકટની તીડી પર અમે દાવ લગાવેલો.

છેક મૃત્યુની શૈયા પર ચડી ગયા પછી,
જિંદગીની રમત પર અમે દાવ લગાવેલો.

વાંક કેમ કરી કાઢવો હવે સંજોગોનો,
આંખો મીંચીને જ અમે દાવ લગાવેલો.

દરિયાની દાતારીને વગોવવી શીદને,
ફાટેલા સઢ પર અમે દાવ લગાવેલો,

મંઝીલની તો ના કોઈ પરવા હતી,
ચાર રસ્તા પર અમે દાવ લગવેલો.

"કિરણ" ખુદને સમજે કેમ ઓશીયાળૉ,
જ્યાં નિર્ભરતા પર અમે દાવ લગાવેલો.

- કિરણ કાલરીયા
૫.૮.૨૦૦૯ (રક્ષાબંધન નો દિવસ)
અમદાવાદ

હતું એક ઘર

દિવાલ રડે
પોપડા પડે
હતું એક ઘર
કોઈ કહેતુ નથી
ક્યાં ગયું.
શેરીને પુછ્યું
મહોલ્લાને પુછ્યું
પુછ્યું એણે
નગરના નકશાઓને.
ના કોઈ જાણે
ના કોઈને ખબર
હતું એક ઘર.
સમયને પુછ્યું
સજોંગોને પુછ્યું
પુછ્યું એણે
ભૂતકાળની યાદોને.
ના કોઈ જાણે
ના કોઈને ખબર
હતું એક ઘર.
આઘાતોને પુછ્યું
પ્રત્યાઘાતોને પુછ્યું
પુછ્યું એણે
વિશ્વાસઘાતોને.
થૈ ગયા ચૂપ,
બધાયે સાવ ચૂપ્.
દિવાલ રડે
પોપડા પડે
હતું એક ઘર
કોઈ કહેતુ નથી
ક્યાં ગયું.

-કિરણ કાલરિયા
૫.૮.૨૦૦૯

જિંદગીની કિતાબ

વાંચી શકો જો મારી જિંદગીની કિતાબને,
સનસની ભર્યા પ્રસન્ગો થી ભરપુર છે.

જિંદગીના ચડાવ-ઉતારો જોઈ લાગતું,
કંઈ વિધાતા પણ અમારી સાથે ક્રુર છે.

જેને મંઝીલ બનાવી ચાલતા રહ્યાં,
એ સુખકેરો પ્રદેશ તો ઘણો દૂર છે.

જગમાં મશહૂર થવા રાખી ચાહત તો,
જુવો અમારાં દુઃખોય કેવા મશહૂર છે.

તરસતા રહ્યાં અમ્રુતના બે બુંદો કાજ,
વિષના નશામાં જિંદગી ચકનાચુર છે.

'કિરણ' જેના થકી થયો આટલો ખુવાર,
એ થૈ ગયું, બીજા કોઈની આંખોનુ નૂર છે.

ફ્રેન્ડશીપ ડે પર ઈશ્વર ને પ્રાર્થના...

હે સર્વ શક્તિમાન ઈશ્વર્,
અમારી મિત્રતાને તમારું ઐશ્વર્ય બક્ષો,
આજ ના દિવસે અમારી મિત્રતાનો ધાગો,
કદી ન તુટે એવો મજબુત બને.
તમારા દૈદીપ્યમાન વલયથી,
અમારી મિત્રતાને સુરક્ષાકવચ બક્ષો.
જીવનની સર્વ કટુટાઓ મધ્યે પણ,
મિત્રતાની મીઠાશ નિરંતર રહે.
મિત્રો ચાહે કેટલા પણ દુર હોય,
દિલોથી ના કોઇ અન્તર રહે.
ઈશ્વર તુ અમને મળે ના મળે,
અમારા મિત્રો તારાથી ના કમ રહે.
ઈશ્વર તારી ના કોઇ ખેવના રહે.
અમારા મિત્રોમાં જ તારુ રુપ રહે.

ù¯ÐÐsú Kú³êú KúÐêC oÐÐê §ÐÅêú¶ÐÐ ÅêúhúKúÕAÐê AкÐoÐÕ,

ÅúºÐê ®ÐÐê«ÐÐC¶Ð ®ÐÐï Ò®ÐÁÐKúÐê¶Ð AкÐê Têú.

KúÐêC AЧÐnÐ¥Ðê ¯ÐÐsú Kú³êú oÐÐê oÐê¥Ð×ï

ÅúºÐê ®ÐÑÅú¥ÐÐ¥Ðê AïoÐê ӫжРAкÐê Têú.

Eð¤ÐÕ¯ÐÐ-Vú¶Ðê«ÐÕ¥ÐÐ «Ð¥ÐoÐÐ ÅúoÐÐ §ÐõÐêPÐõЮÐÐê,

ÅúºÐê 20 ҮХÐÕcú ®ÐÐï QÐê³ú Ò§ÐaúÐ AкÐê Têú.

cúÐê¹ê ºÐ¹oÐÐ TúÐÁкÐгêú ÁÐPÐÐ ÁÐï«ÐïÒ¤ÐAÐê,

ÅúºÐê ºÐÅêúºÐгú ҥЬÐккÐÐ AкÐê Têú.

«Ð¤ÐÐ¥ÐÐ rÐC ³úÅêúºÐÐ¥ÐÕ §ÐnÐ Têú ®ÐaúÐ,

QÐÁÐкÐÐ¥Ð×ï «Ð¤Ð× oЮÐгúÐ ¬ÐÐPÐê AкÐê Têú.

oЮÐгúÐ ÁÐ×OЮÐÐï oÐÐê ÁÐÅ×ú KúÐêC AкÐê Têú.

®Ð×ÁÐÕ«ÐoÐÐê AêKú¶ÐÐ¥ÐÐ ¬ÐÐPÐê AкÐê Têú.

- ÑKú³únÐ KúжгúÕ¯ÐÐ

29.7.2009

A®ÐsúкÐÐsú

કરોળિયો છુપાઈ ગયો....

ફીરકી પકડેલો હાથ એવો તો ઝકડાઈ ગયો,
આકાશે લહેરતો કનકવો આજ કપાઈ ગયો.

ઉથી શક્યો ના ચિત્કાર,ગળામાં દબાઈ ગયો.
દિવલોના પોપડા પાછળ કરોળિયો છુપાઈ ગયો.

પવન તો ન હતો,એક લહેરખીમાં ઝડપાઈ ગયો.
દોરીનો શું વાંક જ્યાં કનેથી જ કપાઈ ગયો.

તૂટી ગયેલો દાંત, દાંતોથી જ ચવાઈ ગયો.
દિવલોના પોપડા પાછળ કરોળિયો છુપાઈ ગયો.

માંઝા પર મુકેલો દોરીનો વિશ્વાસ ઘવાઈ ગયો.
ખુદ વિશ્વાસનો જ શ્વાસ આજ હણાઈ ગયો.

ખઝાનો ગુલોની સુગન્ધનો આજ લૂંટાઈ ગયો.
દિવલોના પોપડા પાછળ કરોળિયો છુપાઈ ગયો.

-કિરણ કાલરીયા.